The impact of the COVID-19 pandemic on the ECI implementation and future topics

Addressing the recent COVID-19 pandemic, the European Union has found its self in an unfamiliar form of crisis management. The actions that were executed by the EU member states lacked supervision and coordination; therefore, did not assure all commitments of the member states were well respected. We must construct consistent and binding procedures for all member states of the European Union, in case of such. It is essential to institute a common platform in order to avoid violations of human rights, notably focusing on cybersecurity and the right to privacy. This must be undergone with the aim to assure the security, personal data protection, and values the European Union stands for since its creation. It is fundamental to create a legislative tool that member states can refer to when assuring its citizen's rights and in case of breach will be penalized. In this context, we are addressing states that have declared an emergency situation defined by the Art. 5 of the Constitutional Act no. 227/2002 Coll; where the circumstances under which the state of emergency was declared were clearly unjustified, i.e. Slovakia. States are therefore acquiring exceptional rights over their population; that is to say, monitoring of its citizens residing within a given territory through telecommunications and private companies. As we do not have to further develop, this raises many questions concerning human rights in regard to European citizens. The measures must concern both private and professional activity, which is currently highly concentrated within the cyberspace. This concerns programs such as Zoom that are rapidly rising in popularity; even though, security professionals warn the lack of default settings as not safe. That is to state one example of many. Emphasizing the necessity to act, the European Union must be prepared to assure the security of its citizens while respecting human rights in case of the second wave of COVID-19 or any other possible pandemic.   

In theory the ECI would seem to be a wonderful way to encourage citizen participation, in that it enables a group of citizens to ask the European Commission to prepare a legislative proposal on a specific issue of interest to them. However, even before the COVID-19 pandemic, it received a lot of criticism.

Firstly, citizens have to invest a lot of time and effort in their projects, and there is very little prospect of a successful outcome. The figures show that although quite a lot of projects are accepted for registration, very few go on to have a legislative follow up by the European Commission. There is also a lack of transparency at the initial stage because the examination of the project takes place behind closed doors. Even when the project is successful and obtains one million signatures, the Commission is not obliged to take legislative action; in fact, there is no particular pressure on it produce legislation. The whole process is very slow and cumbersome and can take up to two years because of the various stages involved (the collection of signatures takes a year).

One improvement would be to simplify the collection of signatures so that it is quicker and less complicated to set up. Another measure, which has been proposed by Carnegie Europe, in order to put more pressure on the Commission to take action, would be hold hearings and debates in the national parliaments and the European Parliament at a much earlier stage in the procedure. This would also promote the ECI and publicise the very interesting projects that had been put forward but that the public was completely unaware of. Furthermore, given that coronavirus pandemic has impacted all sectors and made it more difficult to coordinate the preparation of a project, a special more flexible procedure should be put in place in crisis situations.

Under Article 1 of Regulation (EU) 2019/788 of the European Parliament and of the Council of 17 April 2019, on the European citizens' initiative, EU citizens are empowered to petition the European Commission to submit a legislative proposal on any EU-related matter, which they feel needs addressing. In order for an initiative to be admitted by the Commission, ECI organizers must obtain at minimum one million signatures (Article 3(1)(a) of Regulation (EU) 2019/788). 

With the current COVID-19 pandemic, however, it has become increasingly difficult (if not impossible) for ECI organizers to carry out their campaigns and obtain signatures on paper (Council of the EU, 2020). 

In an effort to remedy the situation, the European Commission has submitted a proposal in which it proposes, among other things, to extend the collection period by 6 months (ibid, 2020). 

In addition to the Commission's proposal, I would suggest that campaigning be carried out online. Concretely, ECI organizers could use social media platforms (such as Facebook, Instagram, Twitter, Youtube, etc.) along with video-conferences to promote their initiatives and discuss ideas. I would also suggest that the collection of signatures be conducted electronically (at least until the situation reverts back to "normal").

While this will in no way replace campaigning in person, it is the best viable option available in that it preserves citizens' right to freedom of expression.

That being said, the EU will have to remain vigilant. While digitalisation may have its perks (its rapid and efficient), it can also pose some issues such as misinformation, hacking, identity theft, etc., which could violate fundamental rights as enshrined in the European Declaration of Human Rights (1950).

Europejska inicjatywa obywatelska stanowi dla obywateli europejskich wielką metodę wyrażania swoich obaw i omawiania kluczowych zagadnień, które mają do nich zastosowanie; w teorii jednoczy ludzi, aby zbliżyć się do określonego tematu i, z wystarczającą liczbą podpisów, może udać się do Komisji Europejskiej w celu dalszego rozwoju. Jednak z uwagi na ostatnią pandemię CPid-19 odnotowano duże opóźnienia i przeszkody, które „przerwały” ten proces. 

Wiele państw twierdzi, że europejska inicjatywa obywatelska spotkała się z krytyką na długo przed pandemią. Kwestie takie jak długie procedury, brak przejrzystości, a nawet niepewność w zakresie wprowadzania zmian po dotarciu do Komisji Europejskiej. Same wczesne etapy wymagają dużo czasu i wysiłku na rzecz rozpoczęcia procesu legislacyjnego, przy bardzo niskim wskaźniku skuteczności prawodawstwa. Ponadto okres oczekiwania na otrzymanie podpisów wynosi jeden rok, a pozostałe działania mogą podjąć kolejny rok. Ponadto badanie/omówienie przepisów nie jest publikowane w trakcie jej przeprowadzania i w związku z tym nie zapewnia obywatelom żadnej przejrzystości. Wszystkie te istotne kwestie były nie tylko obecne, ale miały duży wpływ na europejską inicjatywę obywatelską i jej forum przed pandemią. W związku z tym od Covid-19. sytuacja uległa pogorszeniu. 

Obywatelom trudno jest realizować swoje programy i być w stanie potencjalnie wdrażać europejskie przepisy, a także niemal niemożliwe otrzymanie głosów. Jednak z europejską inicjatywą obywatelską z 2.0 r. łatwiej jest podpisać online inicjatywy, które dostarczają bardzo niewielu danych osobowych. Zdecydowanie zaleca się opracowanie internetowego forum ułatwiającego cały proces od początku do końca. A także ustanowienie silnej obecności mediów społecznościowych, która jest łatwo dostępna dla wszystkich Europejczyków. Wreszcie wszystkie kwestie związane z pandemią, zwłaszcza w odniesieniu do praw człowieka i prywatności, powinny być w nadchodzącym okresie mocno skoncentrowane.

Aby odnieść się do skutków pandemii wywoływanej przez koronę koronawirusową w związku z wdrażaniem europejskiej inicjatywy obywatelskiej i dostarczyć konstruktywne komentarze do znakomitych wkładów moich kolegów, optowałem na spojrzenie na swoją niedawną przeszłość.

Koncepcja europejskiej inicjatywy obywatelskiej odzwierciedla stopień integracji pionowej w procesie kształtowania polityki, którą Unia Europejska kieruje. Jest to „pierwszy międzynarodowy instrument demokracji uczestniczącej”. Co najmniej w teorii europejska inicjatywa obywatelska jest świadectwem udanej realizacji przez UE jej ogromnego przedsięwzięcia w zakresie unii rządów na szczeblu kontynentalnym, przy jednoczesnym zachowaniu i promowaniu wartości demokratycznych i pluralistycznych. W praktyce jednak europejska inicjatywa obywatelska jest od tej pory magnesem przyciągającym krytykę ze strony działaczy i parlamentarzystów. Frustracja jest bardzo widoczna w wywiadzie organizowanym w 2015 r. przez György Schöpflin (https://www.youtube.com/watch?v=rYr3t9Yhrqk). „Brak jest zbyt surowy” – mówi p. Schöpflin w wywiadzie, „ale nie jest to sukces”. Przypisuje się to zazwyczaj ograniczeniom wyszczególnionym w innych składkach na ten wątek.

W znacznej mierze w odniesieniu do UE i europejskiej inicjatywy obywatelskiej, wiele krytycznych uwag, które p. Schöpflin i działaczek wzięli udział w nagraniu wideo, poruszono w ramach ważnej 2020 reformy platformy europejskiej inicjatywy obywatelskiej. Inicjatywę tę, nazwaną „EIO 2.0”, rozpoczęto w dniu 1 stycznia 2020 r. Platforma ta wprowadziła uproszczony mechanizm rejestracji i włączenie Forum w celu zwiększenia stopnia zaangażowania i dyskusji na temat europejskiej inicjatywy obywatelskiej (zmiany w etapach zbierania podpisów pod kątem rejestracji &, a także ewentualną zmianę tendencji w zakresie tematów w oparciu o forum). zmiany te są potencjalnie przełomowe, w związku z czym próba zmierzenia lub zakwalifikowania się do nich jest skuteczna wkrótce po ich wdrożeniu, nawet przed uwzględnieniem obecnego kryzysu. Ponadto, ze względu na okoliczności związane z pandemią COVID-19, UE nie była w stanie promować i prowadzić warsztatów na tej nowej platformie, jak również się spodziewano. (zilustrowane podczas wydarzenia z dnia 6 marca 2020 r. na temat aktualizacji europejskiej inicjatywy obywatelskiej z 2.0 r., która została opóźniona do odwołania; Https://citizens-initiative.europa.eu/conference-european-citizens-initiative-20-design-engage-impact_en)

Otwiera to również nowe pytania; W jaki sposób UE może przyspieszyć wdrażanie nowej europejskiej inicjatywy obywatelskiej (EIO 2.0) i jej przyjęcie? Czy UE może włączyć do projektu „EIO 2.0” lub podobnej inicjatywy reformatorskiej niektóre propozycje reform poczynione przez inne podmioty w ramach tej inicjatywy (kampanie na rzecz sieci społecznościowych i podpisów online itp.)?

Początek 2020 r. był dla wielu z nas radosnym wydarzeniem, wypełnionego nadzieniem na nadchodzące dziesięciolecie. W przypadku europejskich obywateli kryzys zdrowia rozpoczął się w prowincji Wuhan, który był daleki od zaniepokojenia, dopóki nie będzie musiał zmierzyć się z rzeczywistością i znaczeniem tego kryzysu sanitarnego. Od chwili obecnej 2020 r. stanowi immanentną formę Covid-19. W maju przywódcy UE postanowili przedstawić wniosek w sprawie planu naprawczego zakładającego krótkoterminowe zwiększenie budżetu UE o 750 mld euro i zmianę długoterminowego budżetu. Reakcja Unii Europejskiej skupia się na czterech różnych priorytetach: ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa, udowodnienie badań nad leczeniem i szczepionkami, zapewnienie wyposażenia medycznego oraz wspieranie zatrudnienia, przedsiębiorstw i wreszcie gospodarki. Co z europejską inicjatywą obywatelską (EIO), którą już czasowo pozbawiliśmy się do pewnego zakresu naszej swobody przemieszczania się, jest skuteczną demokracją uczestniczącą, która ma negatywny wpływ na kryzys? Ze względu na fakt, że europejska inicjatywa obywatelska jest kluczowym elementem demokracji uczestniczącej w traktacie lizbońskim, obywatele UE mogą wskazać wspólną kwestię i wezwać do podjęcia działań.

Podstawowe ramy europejskiej inicjatywy obywatelskiej zostały określone w art. 11 ust. 4 TUE, a art. 24 ust. 1 TFUE szczegółowo określa ogólne zasady procedur i warunków. W 2020 r. Komisja dążyła do dalszego rozwoju europejskiej inicjatywy obywatelskiej i sprawienia, by procedura była bardziej dostępna. Jednak wraz z kryzysem sanitarnym gromadzenie podpisów wydaje się skomplikowane, podobnie jak przyjęcie projektu, ponieważ Unia Europejska ma priorytety związane z obecnym kryzysem. Inicjatywa z 2020 r., mająca na celu wzmocnienie europejskiej inicjatywy obywatelskiej, przedłuża już okres zbierania podpisów na sześć miesięcy, ale z ograniczonym kontaktem, może to nie wystarczyć. Jednak w epoce cyfrowej powinniśmy korzystać z dostępnych technologii. Umożliwiłoby to większą widoczność i mogłoby zwiększyć przejrzystość tego procesu, a także zwiększyć jego dostępność.

Ważną zmianą może być inicjatywa Covid-19 dotycząca europejskiej inicjatywy obywatelskiej. W istocie, we wniosku Parlamentu Europejskiego i Rady stwierdza się, że nowe inicjatywy muszą być związane ze skutkami spowodowanymi przez Covid-19.

Od 2011 r. z powodzeniem zatwierdzono tylko cztery inicjatywy, co pokazuje, jak ważne jest zwiększenie ich dostępności.

COVID-19 wywarł ogromny wpływ na sposób, w jaki UE i jej funkcje na świecie mają poważny wpływ na nasze prawa człowieka i wolność. W związku z tym, że w ciągu ostatnich kilku miesięcy podjęto negatywne wydarzenia, pozwoliła nam również zdać sobie sprawę z tego, które tematy wymagają natychmiastowej uwagi. Europejska inicjatywa obywatelska i Unia Europejska skupiają się na zdecydowanej większości tematów, w tym na ważne tematy, takie jak zmiana klimatu, ale nie zwrócono należytej uwagi na inne ważne tematy, takie jak prywatność. Prywatność w trakcie blokowania stała się newralgicznym tematem, ponieważ wprowadzono systemy śledzenia połączeń telefonicznych i niezabezpieczonej konferencji internetowej.

Wiele państw w Unii Europejskiej i poza jej granicami skorzystało z technologii śledzenia aplikacji na potrzeby walki z Covid-19, a niektóre z nich wymieniają się informacjami, na przykład ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki w celu wymiany danych z Niemcami i Włochami. Debata między zapewnieniem zdrowia obywateli UE a ich prywatnością jest długotrwałą i skomplikowaną debatą. W dyskusji poruszyłem ten temat, gdyż jest to przykład tego, jak łatwo można gromadzić i przekazywać informacje prywatne, takie jak lokalizacja i gromadzenie danych. Blokowanie wykazało jedynie istniejącą kwestię ochrony prywatności już na długo przed Covid-19 wieloma rządami i prywatnymi przedsiębiorstwami gromadząc dane użytkownika, mimo że nie ukrywają go wyraźnie, że nie ogłaszają go w sposób wyraźny. Najbardziej godnym uwagi przykładem, który był znany kilka miesięcy temu, lecz dopiero niedawno ujawniono, jest sposób, w jaki popularna aplikacja TikTok gromadziła dane telefoniczne użytkownika i nadawała wszystkim chińskiemu przedsiębiorstwu, które utworzyło TikTok.

Konieczna jest zmiana koncepcji europejskiej inicjatywy obywatelskiej i również zmiany tematów. Nie rezygnując z innych ważnych tematów, takich jak zmiana klimatu, europejska inicjatywa obywatelska i UE zdecydowanie muszą traktować priorytetowo kwestię ochrony prywatności na wyższym poziomie, podobnie jak powoli, ale na pewno obywatele UE tracą jedną z najważniejszych praw człowieka, a mianowicie privait. 

Europejska inicjatywa obywatelska to narzędzie dające obywatelom możliwość wywierania wpływu na kształtowanie polityki UE. Jest to „pierwszy międzynarodowy instrument demokracji uczestniczącej”. Jednak od czasu utworzenia w 2011 r. tylko cztery inicjatywy osiągnęły wymaganą liczbę podpisów (Right2Water, One of Us, Stop Vivisection i Ban Glyphosate), a jedynie ostatni dotarł do parlamentu (2014) i może stać się rzeczywistością. Pokazuje to, jak trudne i mało prawdopodobne jest wpływanie na politykę UE.

Jednak w miarę jak pokazuje nas pandemia, potrzeba silnego i zjednoczonego społeczeństwa obywatelskiego jest bardziej potrzebna niż kiedykolwiek, a europejska inicjatywa obywatelska może w znacznym stopniu przyczynić się do osiągnięcia tego celu. W jaki sposób europejska inicjatywa obywatelska może stać się narzędziem, z którego korzystają wszyscy obywatele Europy, aby zwrócić się do Unii Europejskiej o pomoc? W jaki sposób europejska inicjatywa obywatelska może stać się narzędziem partycypacyjnym, które ma być?  

Moja propozycja jest taka, że europejska inicjatywa obywatelska powinna stać się bardziej widoczna dzięki kampanii na rzecz mediów społecznościowych, aby pomóc obywatelom dowiedzieć się więcej o europejskiej inicjatywie obywatelskiej. Otrzymałem (-am) pewien czas na zapoznanie się z europejską inicjatywą obywatelską. Moim zdaniem europejska inicjatywa obywatelska powinna zostać przedstawiona w następujący sposób: doskonałym narzędziem transnarodowej demokracji i promowania praw człowieka. Należy je promować za pośrednictwem platform mediów społecznościowych (Facebook, Twitter, Youtube, Instagram), a nawet gazet z różnych państw członkowskich. Innym sposobem działania jest prowadzenie kampanii w instytucjach UE, wśród pracowników instytucji, a także na uniwersytetach w Brukseli i w całej Unii Europejskiej.Europejska inicjatywa obywatelska mogłaby również doprowadzić do utworzenia kanału YouTube, w którym można by wyjaśnić różne omawiane obecnie inicjatywy. Może to ułatwić proces zbierania podpisów i przyczynić się do udziału społeczeństwa w europejskiej inicjatywie obywatelskiej.