ΣΧΕΤΙΚΑ με την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Θεωρητικά, η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων αποτελεί μία από τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του διευρυμένου μέρους της ΕΟΚ. Ερχόμενος από τις σκανδιναβικές χώρες, έχω συνηθίσει τη ζωή μου, δεδομένου ότι τέθηκε σε εφαρμογή από το 1952 και ιδρύθηκε το 1954.

Επιπλέον, έχουμε πλέον το ίδιο επίπεδο εντός της ΕΕ/της περιοχής της ΕΕ. Μήπως; Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι δεν είναι τόσο ελεύθερη όσο θα έπρεπε. Το πρώτο εμπόδιο έρχεται όταν θέλετε να εγγραφείτε σε μια νέα χώρα. Αυτό δεν είναι καθόλου πρόβλημα όταν μετακομίζετε από τη Νορβηγία στη Σουηδία και από τη Σουηδία στη Φινλανδία. Συμπληρώνετε ένα έντυπο ηλεκτρονικά για να έχετε καταχωρίσει τη νέα του διεύθυνση. Πράγματι, δεν είμαι αρκετά σίγουρος αν τούτο απαιτείται, ακόμη και. Αλλά για να καταχωρίσετε έναν τραπεζικό λογαριασμό κλπ. είναι απαραίτητο, αλλά γενικά, η διαδικασία είναι τόσο απλή που πρέπει να το έχω ξεχάσει.

Όχι στην Πορτογαλία. Το ένα πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τους μετανάστες από τον υπόλοιπο κόσμο και να παρουσιάζει τα διαπιστευτήριά σας, τα οποία περιλαμβάνουν διαβατήριο, κάτι που δεν είναι απαραίτητο στις σκανδιναβικές χώρες. Από τη στιγμή που η εφαρμογή της παγκόσμιας ευρωπαϊκής κάρτας ταυτότητας δεν αποτελεί απαίτηση σήμερα, αλλά το 1999 ήταν, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ήμουν πολίτης άλλου κράτους μέλους, η Φινλανδία.

Συνολικά, πιστεύω ότι κάθε ευρύτερη πόλη σε κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να έχει τα δικά της γραφεία, τα οποία θα διαχειρίζονται όλες τις υποθέσεις που αφορούν πολίτες της ΕΕ, ίσως και την ΕΟΚ. Με τον ίδιο τρόπο που οι πολίτες της ΕΕ/ΕΚ έχουν τις δικές τους ουρές στους αερολιμένες, αυτό θα πρέπει να ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση. Η γραφειοκρατία θα μειωθεί και τα άτομα που εργάζονται εκεί θα γνωρίζουν ποιοι κανόνες ισχύουν για τους πολίτες της ΕΕ/της ΕΕ και ποια δικαιώματα έχουμε. Στην πραγματικότητα, η συμπλήρωση ενός ηλεκτρονικού εντύπου θα πρέπει να είναι επαρκής. Δεν χρειάζεται να παρουσιαστείτε σε τμήμα της αστυνομίας.

Αργότερα, έχω λάβει γνώση ενός άλλου εμποδίου που έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας. Τουλάχιστον στη Νορβηγία, όπου αρχικά είμαι από αυτούς, δεν χρειάζεται να υποβάλουν αίτηση για σύνταξη γήρατος. Καταβάλλεται αυτόματα όταν φθάνετε στην ηλικία των 67 ετών, όπως συμβαίνει. Δεν γνωρίζω αν είναι διαφορετικό σε άλλες χώρες, αλλά θεωρώ ότι είναι παράλογο να πρέπει να υποβάλλεται αίτηση για κάτι το οποίο είναι δικαίωμα. Μέσω φόρων πληρώνουμε για τη σύνταξή μας σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Είναι χρήματα μας για να μιλήσουμε.

Αλλά διαπίστωσα ότι έπρεπε να σας υποβάλω αίτηση και εγώ δεν γνώριζα ότι θα μπορούσα να λαμβάνω τη σύνταξή μου, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι εξακολουθώ να εργάζομαι. Γι’ αυτό είχα ήδη ενημερωθεί το 66 και στη Φινλανδία, τη Σουηδία και την Πορτογαλία η ηλικία συνταξιοδότησης είναι η ηλικία των 65 ετών. Δεν γνώριζα καν ότι οι αρχές της χώρας σας διαμένουν μόνιμα και πρέπει να υποβάλουν αίτηση για να υποβάλουν αίτηση στις άλλες εμπλεκόμενες χώρες. Είναι προφανές ότι ακόμη και οι Φινλανδοί δεν γνώριζαν ότι δεν ήταν έως ότου ανακάλυψα τον εαυτό μου, ότι σταμάτησαν να μου ζητούν να χειριστώ τις αιτήσεις στη Σουηδία και την Πορτογαλία. Προτού λάβω γνώση του γεγονότος αυτού, είχα ήδη έλθει σε επαφή με τους Νορβηγούς και, ίσως, και με αρκετά ταχείς ρυθμούς, διότι ενήργησαν με ταχείς ρυθμούς και, ως εκ τούτου, απέκτησα τη σύνταξή μου όταν έστειλα 67 νωρίτερα το τρέχον έτος. Το έλαβα από τους Φινλανδούς, αλλά όχι από το 65, δεδομένου ότι δεν είχε υποβληθεί γι’ αυτό αίτηση στη συνέχεια. Και μόλις τον μήνα αυτό πήγα από τη Σουηδία και δεν έχω ακούσει τίποτα από την Πορτογαλία.

Εκτός από αυτό το χάος, φαίνεται επίσης όπως έχω υποστεί κυρώσεις, δεδομένου ότι έχω εργαστεί και καταβληθεί φόροι σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Κάθε χώρα προφανώς αποφάσισε ότι τα χρόνια μου δεν ισοδυναμούν με πλήρη σύνταξη, για το λόγο αυτό παρά το γεγονός ότι έχω καταβάλει φόρους για 50 χρόνια σήμερα, είμαι μοιρασμένη σε τέσσερα άτομα τα οποία λαμβάνουν μόνο μια θυρίδα. Αν η μετακίνηση ήταν στην πραγματικότητα δωρεάν, δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι δωρεάν, εάν είστε οικονομικά τιμωρηθεί για λόγους μετακίνησης μεταξύ των κρατών μελών.

Υπάρχουν και άλλα εμπόδια. Από το 1992, είχα την ίδια δουλειά με εξωτερικό γελοιογράφο και μυστικό, κυρίως για την ίδια ημερήσια εφημερίδα της Φινλανδίας. Το εισόδημά μου ήταν αρκετά σταθερό καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών, αλλά, από τότε που είμαι freelance, δεν έχω συμβόλαιο εργασίας. Όλοι οι ίδιοι, θα πρέπει να είναι δυνατή η μεταφορά της οικονομικής ιστορίας μου από χώρα σε χώρα, η οποία θα διευκολύνει το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών, θα ισχύει για τα δάνεια και την εξασφάλιση διαδικτυακών και κινητών υπηρεσιών, την αγορά αυτοκινήτων, την ενοικίαση διαμερισμάτων κ.λπ. αλλά, αντιθέτως, θα πρέπει να θεωρείται ως νεογνό ή ξένο από τον εξωτερικό χώρο.

Αυτό αποτελεί επίσης εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κάτι παραπάνω και σήμερα έχουμε την πανδημία και έχουμε την αποκαλούμενη προσφυγική κρίση, η οποία έχει δημιουργήσει νέα εμπόδια, αλλά όλα τα ίδια, πιστεύω ότι θα πρέπει να δοθεί προσοχή, εάν θέλουμε να διαφυλάξουμε και να αναπτύξουμε την ΕΕ.