„Europejczycy na rzecz bezpiecznych połączeń” apelują o ściślejszą regulację megakonstelacji satelitów

„Europejczycy na rzecz bezpiecznych połączeń” to koalicja organizacji krajowych i międzynarodowych, które są świadome negatywnych skutków nowoczesnych technologii komunikacyjnych. Podkreślamy, że nie sprzeciwiamy się technologii, lecz opowiadamy się za bezpieczną technologią i bezpiecznymi połączeniami.

W naszej europejskiej inicjatywie obywatelskiej (EIO) „Stop (((5G))) – Stay Connected but Protected” mamy 23 propozycje. Apelujemy m.in. o natychmiastowe moratorium na megakonstelacje satelitów 5G na całym świecie do czasu rozwiązania problemu negatywnych skutków dla środowiska (wniosek 17 europejskiej inicjatywy obywatelskiej) i zwracamy się zprośbą, aby ocena oddziaływania na środowisko wszystkich projektów kosmicznych została uznana za priorytet w ramach europejskiej polityki kosmicznej (wniosek 18 naszej europejskiej inicjatywy obywatelskiej).

Satelity telekomunikacyjne odgrywają ważną rolę w strategii 5G mającej na celu integrację satelitów z sieciami 5G.

Jesteśmy zaniepokojeni faktem, że wdrożenie sieci 5G może stanowić eksperyment dla ludzkości i środowiska, ponieważ wiele badań wskazuje na to, że obecne pola elektromagnetyczne o częstotliwości radiowej (RF EMF) są niebezpieczne, a 5G nie została przetestowana pod kątem wpływu na zdrowie i środowisko przed wprowadzeniem do obrotu. W naszej europejskiej inicjatywie obywatelskiej i innych artykułach poruszamy wiele innych kwestii. W tym artykule omówiono tylko jeden z nich.

Jak wszystko się rozpoczęło

W 1957 r. ludzie zaczęli podgrzewać przestrzeń od wystrzelenia pierwszego sztucznego satelity Ziemi – radzieckiego satelity Sputnik 1. Po II wojnie światowej technologia kosmiczna otworzyła nowe możliwości odkrywania wszechświata przez astronomów. W niedalekiej przeszłości wkroczyła epoka satelitów niskoorbitowych, które nie są ukierunkowane na przestrzeń kosmiczną, lecz na Ziemię. Świadczą usługi internetowe, geograficzne, a nawet wojskowe, a ich liczba rośnie obecnie szybko.

Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU) przyjął innowacyjne, oparte na kluczowych etapach podejście do wdrażania systemów innych niż GSO, w tym megakonstelacji na orbicie niskoelektrycznych. Federalna Komisja Łączności Stanów Zjednoczonych (FCC) udzieliła wielu licencji na konstelacje satelitarne, a nawet przyjęła uproszczenie ujednoliconych ram udzielania licencji.

Niektóre zezwolenia FTK i liczba autoryzowanych satelitów:
Boeing(3 listopada2021r.) – 147 satelitów OneWeb
( 26 sierpnia 2020 r.) – 2000 satelitów
Kuiper (30 lipca 2020 r.) – 3236 satelitów
ViaSat (23 kwietnia 2020 r.) – 20 satelitów
Theia (9 maja 2019 r.) – 112 satelitów
Kepler (15 listopada 2018 r.) – 112 satelitów
Telesat (listopad 15 listopada 2018 r.) – 117 satelitów LeoSat
(15 listopada 2018 r.) – 78 satelitów
SpaceX (marzec 29, 2018 r.) – 4425 satelitów
TOTAL 10275 satelitów

Chociaż ITU zarządza częstotliwościami bezprzewodowymi, nie istnieje międzynarodowy organ uprawniony do regulowania wynoszenia satelitów na orbitę. W 2020 r. rząd Zjednoczonego Królestwa wezwał Organizację Narodów Zjednoczonych do zainicjowania międzynarodowych dyskusji w celu uzgodnienia, w jaki sposób państwa powinny działać w sposób odpowiedzialny w przestrzeni kosmicznej, a w 2021 r. nowy szef Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) wezwał europejskich przywódców do interwencji i koordynacji, aby zapobiec sytuacji, w której dyrektor generalny SpaceX Elon Musk stał się jego osobistym placem zabaw.

Członkowie Komitetu Organizacji Naukowej SATCON1 w swoim sprawozdaniu SATCON1 są zaniepokojeni 100,000 lub większą liczbą LEOsat zaproponowanych przez wiele przedsiębiorstw i wielu rządów do rozmieszczenia. Wielu innych naukowców obserwuje ten rozwój z niepokojem, ponieważ dostrzega szereg skutków ubocznych. Poniżej wymieniono trzy z nich.

Ryzyko kredytowe: Creative Commons Attribution 4.0 International License
New Starlink satelity odzwierciedlające światło słoneczne. W zestawie 33 ekspozycji na południową Brazylię widoczne są równoległe smugi z satelitów Starlink. Słoneczniki kryją się przed ziemią, podczas gdy po prawej górnej stronie przykryto jaskrawy słońce.
Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/File:StarlinkTrails_Filter_1080.jpg 

Odpady kosmiczne

Niską orbitę Ziemi (LEO) uznaje się za orbitę naszej planety na wysokości od 160 do 1 000 km od poziomu morza.

Obszar ten należy do atmosfery (jako część jonosfery), a ze względu na interakcje z otoczeniem satelity mają krótki okres żywotności (około 5 lat) i muszą być deorbitizowane, gdy podczas spalania niszczą warstwę ozonową. Ich zastąpienie oznacza, że coraz więcej satelitów zaczyna się w czasach, gdy Europa dąży do zielonej energii.

Jednocześnie w satelitach występuje również pewien wskaźnik uszkodzeń. JonathanMcDowell, astronomer w Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics: „Wskaźnik awarii wynoszący około 2,5 % nie jest zbyt zły w tej branży, ale jeżeli liczba ta dotyczy całej planowanej floty SpaceX, może doprowadzić do śmierci ponad 1000 satelitów”.

To z kolei może doprowadzić do znacznego wzrostu liczby kolizji, co spowoduje powstawanie nowych śmieci kosmicznych (kaskad kolosalny zwany efektem Kesslera).

Szef rosyjskiego Centralnego Instytutu Badawczego ds. Budownictwa Machine (część Rosyjskiej Państwowej Korporacji Kosmicznej ROSCOSMOS) Igor Bakaras stwierdza w niedawnym wywiadzie (w języku rosyjskim), że obecnie około 7000 ton śmieci kosmicznych znajduje się na orbitach w pobliżu Ziemi (przy czym dodatkowe 3000 ton aktywnych statków kosmicznych).

W ramach ASTRIAGraph, które umożliwiają monitorowanie, ocenę i weryfikację zachowania podmiotu w przestrzeni kosmicznej, opracowano interaktywną mapę obiektów wokół Ziemi, na której można sprawdzić skrzynkę Show śmieci, aby wyświetlić odpady.

Zanieczyszczenie świetlne i radiowe

Liczba sztucznych obiektów na orbicie Ziemi już teraz poważnie ogranicza obserwacje astronomiczne nie tylko w widmie optycznym, ale również w widmie radiowym.

Astronomia i astrofizyka to recenzowane czasopismo astronomiczne, które jest jednym z najważniejszych czasopism akademickich na świecie. W 2021 r. opublikowały one badanie, z którego wynika, że jasność satelitów jest bardzo wysoka w przypadku wrażliwych instrumentów astronomicznych.

Oxford University Press publikuje najwyższej jakości czasopisma, w tym Miesięczne Zawiadomienia Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego: Litery. W 2021 r. opublikowały artykuł pt. Rozmnożenie obiektów kosmicznych jest szybko rosnącym źródłem sztucznej jasności nocnej, w którym zespół autorów pokazuje, że sztuczne obiekty na orbicie Ziemi przyczyniają się do zanieczyszczenia świetlnego w większym stopniu niż wcześniej zakładano. W badaniu wskazano również, że w ciągu kilku lat ilość niepożądanego światła rozproszonego w atmosferze przez te obiekty może zwiększyć ogólną jasność nocnej przestrzeni powietrznej o ponad 10 % powyżej poziomu naturalnego. Przekraczałoby to próg, który astronomowie ustalili ponad 40 lat temu, aby uznać dany teren za obszar zanieczyszczony światłem.

Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) opublikowało symulację wpływu megasetów satelitarnych na przyrządy optyczne.

Ponadto zakłócają one naturalną wizję nocnej przestrzeni powietrznej, która jest naturalnym i kulturowym dziedzictwem ludzkości i które należy chronić i chronić dla przyszłych pokoleń.

Zdjęcie: Stos 68 obrazów (łącznie 35 min) zawierający 39 Starlink, 3 satelity GEO i jeden
kredyt nadwozia rakiet: Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International
Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Starlink_9,_CZ-2C_RB_and_geosats_100mm.jpg

Zdjęcie: Obraz tła ukazuje podwójną gwiazdkę Albireo w Cygnusu, którą wykonano 26 grudnia 2019 r. W dwóch z dziesięciu 2,5-minutowych ekspozycji zarejestrowano satelity Starlink poruszające się po terenie.
Ryzyko kredytowe: Creative Commons Attribution 4.0 International License
Źródło: https://noirlab.edu/public/images/ann21021c/ 

Promieniowanie radiowe

Satelity emitują promieniowanie w widmie radiowym. Istnieje kilka pasm częstotliwości, w których emitowane są satelity:

          3600–4 200 MHz (od kosmosu do Ziemi) 5850
-6 725 MHz (od źródła do przestrzeni) 10,95–
11,2 GHz (od kosmosu do Ziemi) 11.45–
12,2 GHz (przestrzeń kosmiczna) 13,75–
14,5 GHz (od źródła do przestrzeni) 18,3–
18,8 GHz (przestrzeń kosmiczna) 19,7–
20,2 GHz (przestrzeń kosmiczna) 24,75–
25,25 GHz (od źródła do przestrzeni) 28,35-
28,6 GHz (od źródła do przestrzeni kosmicznej) 29,25–
30 GHz (od źródła do kosmosu)

Zob. link do wykazu w pliku XLS zawartym w artykule FCC.

Na poziomie gruntu promieniowanie satelitów będzie bardzo niskie, ale również bardzo niskie promieniowanie ma skutki biologiczne dla żywych organizmów. A przy tak szerokim zasięgu satelitów nie będzie już miejsc na Ziemi bez promieniowania wytwarzanego przez człowieka w widmie radiowym.

Satelity muszą komunikować się ze stacjami bazowymi Ziemi. Sztuczne promieniowanie wytwarzane przez człowieka z nadajników radiowych na ziemi już teraz niszczy elektromagnezm Ziemi. Jest on częściowo odpowiedzialny za tworzenie szczeliny elektronów między wewnętrznymi i zewnętrznymi promieniowaniem Van Allen w magnetosferze. Fale radiowe docierają do jonosfery i magnetosfery i wchodzą w interakcję z pasami Van Allen, wytwarzając deszcz elektronowy, który zmienia właściwości elektryczne atmosfery. W związku z tym satelity komunikacyjne emitujące wiązki RF rozmieszczone bezpośrednio w jonosferze mogą również wywoływać deszcz elektronowy i dodatkowo zanieczyszczać globalny układ elektryczny Ziemi, który reguluje właściwości elektryczne wszystkich zjawisk naturalnych, w tym samego życia.

Springer Nature to akademickie przedsiębiorstwo wydawnicze zaangażowane we wspieranie naukowców w dzieleniu się danymi badawczymi. W 2017 r. opublikowały artykuł na temat skutków pogody kosmicznej w cieśninach Radiacyjnych Ziemi, w którym zespół naukowców stwierdził, że „istnieje wiele ewoluujących dowodów na to, że utrata cząstek pasów promieniowania w atmosferze Ziemi może mieć głęboki wpływ na stan chemiczny i elektrodynamiczny naszej planety”.

Zdjęcie: Starlink – dynamiczny obraz orbitowy 3D
Źródło: https://heavens-above.com/Starlink.aspx

Zdjęcie: Pociąg Starlink. Zdjęcie wykonane na Ukrainie.
Źródło: https://unsplash.com/photos/-IrD7sB1qok

Podsumowanie

Obywatele UE nie zostali zapytani, czy akceptują wszechobecne skutki środowiskowe satelitów 5G (tj. satelitów zintegrowanych z siecią 5G) w imię postępu technologicznego i cyfryzacji. Mają one prawo dostępu do informacji dotyczących środowiska, udziału społeczeństwa w procesach decyzyjnych dotyczących środowiska oraz dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

W związku z tym w europejskiej inicjatywie obywatelskiej „Stop (((5G)) – Stay Connected but Protected” wzywamy do wprowadzenia bardziej rygorystycznych przepisów w celu ochrony środowiska przed wszystkimi skutkami sieci 5G i cyfryzacji, w tym przed megakonstelacjami satelitów we wnioskach 17 i 18 europejskiej inicjatywy obywatelskiej.

„wniosek 17: Wezwanie do natychmiastowego moratorium na megakonstelacje satelitów 5G na całym świecie do czasu usunięcia negatywnych skutków dla środowiska”

„wniosek 18: Uczynienie oceny oddziaływania na środowisko wszystkich projektów związanych z przestrzenią kosmiczną priorytetem w ramach europejskiej polityki kosmicznej”

I nie jesteśmy sami:

• Międzynarodowy Apelacyjny Stop 5G na Ziemi i w przestrzeni kosmicznej pilnie wzywa do zaprzestania rozmieszczania bezprzewodowej sieci 5G (piąta generacji), w tym 5G z satelitów kosmicznych.
• Międzynarodowa Sieć Działań Prawnych BroadBand (BBILAN) to profesjonalna sieć prawników i odpowiednich ekspertów, której zadaniem jest przekierowywanie juggernaut 5G do równowagi i mądrości. Apelują o wyważone rozwiązania i publikują deklarację zaufania na rzecz zdrowych serców, w której domagają się przerwy we wszystkich licencjach satelitarnych i wystrzeliwaniu satelitów do czasu przeprowadzenia pełnej oceny zagrożeń dla bezpieczeństwa i długoterminowych szkód.
• Uczestnicy międzynarodowej konferencji w sprawie obrony jakości Night Sky i prawa do obserwacji gwiazd, wspólnie z przedstawicielami UNESCO, UNWTO, IAU i członkami społeczności akademickiej, opublikowali deklarację w obronie nocnego nieba i prawa do gwiazdy.
• Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) i Biuro ONZ ds. Przestrzeni Kosmicznej (UNOOSA) zorganizowały warsztaty na temat „Dark and Quiet Skies for Science and Society”. Następnie opublikowano dokument „ Zalecenia dla zachowania ciemności i księcia nieba dla nauki i społeczeństwa”.