μετανάστες, μια σαφέστερη και αυστηρότερη πολιτική;

Μετά από έναν από τους πιο φρικτούς πολέμους, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου αθώοι πολίτες βομβαρδίστηκαν και σφάχτηκαν μειονότητες, αποφασίστηκε ανά σύμβαση ότι οι οικογένειες υπό τέτοιες θανατηφόρες συνθήκες θα πρέπει να λαμβάνουν άσυλο σε ασφαλείς χώρες.

Αυτό φαινόταν λογικό συμπέρασμα την εποχή εκείνη. Ωστόσο, κάτι φαίνεται να πάει τρομερά λάθος με τη μεταναστευτική μας πολιτική.

Τώρα, μην με πείτε λάθος. Όταν απειλούνται οι ζωές των οικογενειών στους δρόμους όπου εκτοξεύουν βόμβες και χειροβομβίδες, είναι μια ανθρώπινη πράξη να προσφέρεται στους ανθρώπους αυτούς καταφύγιο καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, σε περίπτωση που δεν διαθέτουν ασφαλείς περιοχές στη χώρα τους.
Ευτυχώς, τώρα, ο αριθμός των χωρών σε έναν πόλεμο που εκδηλώνεται είναι περιορισμένος.

Ωστόσο, δεν μπορώ να βοηθήσω να αισθάνομαι τραγουμένη και ανησυχητική για την τρέχουσα κατάσταση.

Όντας εγκεφαλικός από την πολιτική στρουθοκάμηλου και τα μέσα ενημέρωσης, καλούμε τώρα οποιονδήποτε εισέρχεται στο ευρωπαϊκό έδαφος χωρίς έγκυρα έγγραφα ως «πρόσφυγας» ή «αιτούντα άσυλο», χωρίς να θέτει το ερώτημα: καταφύγιο ή άσυλο από τι;...
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συνεχή ροή μεταναστών που προέρχονται από μη εμπόλεμες χώρες, στο πλαίσιο των οποίων αφρικανικές χώρες όπως το Μαρόκο.
Ας είμαστε αντιμέτωποι, στην πραγματικότητα, με τους υποψήφιους μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να αναβαθμίσουν την οικονομική τους ζωή.
Τίποτα δεν είναι λάθος, εάν εισέλθουν στην Ευρώπη μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης. Μια διαδικασία που αξιολογεί κατά πόσον ένα άτομο μπορεί να προσφέρει πρόσθετη αξία στην ευρωπαϊκή μας κοινωνία χάρη στα προσόντα του/της!
Αυτό, σε αντίθεση με την είσοδο με πλοίο, λέει: «Εδώ είμαι η Ευρώπη, φροντίζω και πληρώνω, το πρόβλημά σας!» Το
Boat ταξιδεύει και οργανώνεται από εγκληματικές οργανώσεις διακινητών που γεμίζουν τις θύλακες λίπους εις βάρος του ευρωπαίου φορολογούμενου. Κόστος που μπορεί να φτάσει τα 1000 κράτη μέλη ανά μετανάστη μηνιαίως. Τα χρήματα που χρειαζόμαστε για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και την κοινωνική ασφάλιση!
Η
ευρωπαϊκή πολιτική είναι πολύ υποκριτική για να αποθαρρύνει αυτό με την επιτόπου επιστροφή μεταναστών από μη εμπόλεμες χώρες (προφανώς σε ασφαλή σκάφη) ή με τον αποκλεισμό τους ήδη στα χωρικά ύδατα και στα σύνορα.
Αντί να εφαρμόζουμε μια σταθερή πολιτική για τα σύνορα, αφήνουμε τους μετανάστες να βυθίζονται στους καταυλισμούς. Μια εντελώς ανεύθυνη προσέγγιση!

Ως πράξη πλήρους ανικανότητας, η Ευρώπη ζητεί από τις χώρες γύρω από τις οποίες η Τουρκία και το Μαρόκο παίζουν «συνοριοφύλακες» για εμάς, εμποδίζοντας τους ανθρώπους να διασχίσουν τα σύνορά μας.

Αυτή η πολιτική στρουθοκάμηλου με τον επακόλουθο καταρράκτη των μεταναστών είναι άδικη για τους ευρωπαίους πολίτες που έχουν τη δική τους ηλικιωμένη και άρρωστη φροντίδα. Προκαλεί έκπληξη και ταραχές και υποκινεί το μίσος στην κοινωνία μας, έναν κοινωνικό όγκο που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.

Φυσικά, υπάρχουν επίσης χώρες που ανακάμπτουν από έναν πόλεμο. Οι χώρες αυτές συνήθως καταστρέφονται και καταστρέφονται και πρέπει να ανασυσταθούν.
Θα πρέπει να λάβουν κάποια βοήθεια; Πράγματι, νομίζω ότι αυτό συμβαίνει. Η Ευρώπη έλαβε βοήθεια μετά τον πόλεμο, στο πλαίσιο του οποίου η βαλλιστική βοήθεια για τη Γερμανία.
Είναι καλό να βοηθήσετε τις χώρες να επιστρέψουν στα πόδια τους, αλλά πρέπει να είναι γλυκό καθώς είναι η χώρα τους! Οι νέοι υγιείς άνθρωποι που αναζητούν καταφύγιο για να οικοδομήσουν τη χώρα τους δεν πρόκειται να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.
Δείτε αυτή τη συνταγή:
Το 1945 η Ευρώπη βρέθηκε σε τρομακτική κατάσταση μετά από έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους που έχουν ξεσπάσει ποτέ. Οι παππούδες μας εργάστηκαν για να ανοικοδομήσουν μια κατεστραμμένη Ευρώπη. Ήταν η γλυκιά τους που επέστρεψε την Ευρώπη στα πόδια της και τους πήρε μια ολόκληρη γενιά σκληρής δουλειάς.

Χρειαζόμαστε σαφή ευρωπαϊκά σύνορα με σαφείς κανόνες που κατανοεί ολόκληρο τον κόσμο και χρειαζόμαστε σαφή επιβολή αντί να ζητήσουμε από τις ξένες χώρες να μας «φυλάσσουν».

Τέλος, ας σταματήσουμε να μιλάμε για τα ελληνικά σύνορα, τις ισπανικές ακτές κλπ. Πρόκειται για ευρωπαϊκά σύνορα και ακτές! Μια ευρωπαϊκή ευθύνη!