Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Ακαδημαϊκής Φαρμακευτικής Ανάπτυξης

Ψήφισα επίσης για τα εμβόλια και τα φάρμακα που αναπτύχθηκαν, ερευνήθηκαν και παραδόθηκαν για να καταχωριστούν δημόσια, χωρίς διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Υπάρχει επείγουσα ανάγκη αύξησης της δημόσιας χρηματοδότησης. Δεν πρόκειται μόνο για την πανδημία του κορονοϊού. Στο σημείο αυτό εξετάζονται μόνο τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια, για τα οποία απαιτείται επειγόντως περισσότερη έρευνα.

Θα ήθελα να θέσω το ζήτημα της καλύτερης χρηματοδότησης της έρευνας, αλλά όχι το ζήτημα των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Εκτός από την άκρως αναγκαία κρατική χρηματοδότηση και τα ιδρύματα, υπάρχει επίσης έρευνα στον ιδιωτικό τομέα. Πού θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι ιδιωτικές εταιρείες να διεξάγουν έρευνα εάν δεν υπάρχουν πλέον διπλώματα ευρεσιτεχνίας;

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η έρευνα για τα εμβόλια κατά της πανδημίας πρέπει να εθνικοποιηθεί με μηδενικά κέρδη. Ή με ελάχιστα κέρδη τουλάχιστον. Αυτή η πείνα και η αφύπνιση από μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες για δισεκατομμύρια κέρδη έχει οδηγήσει σε κατάχρηση του νόμου για την αδειοδότηση χρήσης έκτακτης ανάγκης. Βλέπουμε φάρμακα που έχουν επαναχρησιμοποιηθεί και έχουν αποδειχθεί πολλές φορές για να σταματήσουν οι αντιγραφές του ιού να συμπιεστούν, να διαγραφούν, να λογοκριθούν και να μην προσφερθούν στους ανθρώπους, επειδή οι εταιρείες εμβολίων θα χάσουν την άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης. Οι άνθρωποι επιτρέπεται απλώς να υποφέρουν ή να πεθαίνουν για να αρμέγουν το παράθυρο πωλήσεων που προσφέρει το EUA στα εμβόλια κλινικής δοκιμής. Πόσο μάλλον η αντιδεοντολογική πρακτική της χρήσης της τεχνολογίας mRNA σε μάζες ανθρώπων που δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ στο παρελθόν σε ανθρώπους. Στη χώρα μου, μέλος της ΕΕ, στην Κύπρο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι καν ενημερωμένοι για τη φύση της κλινικής δοκιμής του εμβολίου ή για το σύστημα αποζημίωσης της ΕΕ για τη νόσο COVID-AX για τη βλάβη του εμβολίου. Είναι μια φρικτή ώρα στην ιστορία της ΕΕ, η οποία δεν πρέπει ποτέ να επιτρέπεται να επαναληφθεί ποτέ.