να καταπολεμήσουμε το άζωτο, πώς να αγωνιστούν οι γεωργοί;

Ορισμένες χώρες βάσει των οποίων οι Κάτω Χώρες και το Βέλγιο πρόκειται να λάβουν δραστικά μέτρα κατά των εκπομπών οξυγόνου του αζώτου, τα ονομαζόμενα επίσης NOx.

Ο λόγος είναι ότι οι τοπικές εκπομπές NOx έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στις γειτονικές φυσικές περιοχές.

Μιλώντας τις Κάτω Χώρες ως εντυπωσιακό παράδειγμα· πρόκειται να δαπανήσουν 25 δισεκατομμύρια για το κλείσιμο των γεωργών, καθώς το ζωικό κεφάλαιο παράγει πολλά NOx.  Ως εκ τούτου, πρόκειται για ευγενή στόχο από μόνος του.

Ωστόσο, ας κάνουμε τα μαθηματικά:

Η κατανάλωση τροφίμων από τον πλανήτη δεν θα μειωθεί όταν μια χώρα κλείσει τα αγροκτήματά της. Έτσι, για κάθε κλειστή εκμετάλλευση, θα δημιουργηθεί μια νέα γεωργική εκμετάλλευση σε κάποιο άλλο μέρος για την κάλυψη της παγκόσμιας ζήτησης τροφίμων.

Ως εκ τούτου, το κλείσιμο μιας εκμετάλλευσης δεν θα καταστήσει τον πλανήτη πιο πράσινο, το οικολογικό πρόβλημα απλώς μετακινείται σε κάποια άλλη τοποθεσία.

Έχει υπολογιστεί ότι με επένδυση 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, οι Κάτω Χώρες θα μπορούσαν να παράγουν αρκετή πράσινη ενέργεια ώστε να καταστούν ουδέτερες ως προς το CO2. Αυτό θα καταστήσει πραγματικά τον πλανήτη πιο πράσινο!

Μια ωραία επιβράβευση αυτού του σεναρίου είναι ότι η ουδετερότητα ως προς το CO2 συνοδεύεται επίσης από σημαντική μείωση των εκπομπών NOx, τόσο επωφελή για όλους.

Τίθεται το ακόλουθο ερώτημα: γιατί να δαπανηθούν 25 δισεκατομμύρια από τα πολύτιμα χρήματα των φορολογουμένων σε κάτι που δεν καθιστά τον πλανήτη στο σύνολό του πιο πράσινο και μετατοπίζει μόνο ένα οικολογικό πρόβλημα από τη θέση Α στη Β, ενώ για 100 δισ. μπορεί πραγματικά να γίνει ένα γιγαντιαίο βήμα προς τα εμπρός;

Επιστροφή στους γεωργούς. Υπάρχει σαφής τάση από το κρέας σε περισσότερα χορτοφαγικά τρόφιμα, μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη για το περιβάλλον.

Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή συνοδεύεται από οικολογικά προβλήματα, όπως στα τροπικά, οι ζούγκες του μεγέθους μιας χώρας σπαταλιούνται για την καλλιέργεια σόγιας και άλλων χορτοφαγικών προϊόντων.

Έτσι, όταν θέλουμε να στραφούμε σε χορτοφαγικά τρόφιμα χωρίς να καταστρέψουμε τροπικά δάση, θα χρειαστούμε πολύ τους Ευρωπαίους γεωργούς μας!

Αντί να τα αγοράσει, η γεωργία θα πρέπει να επικεντρωθεί εκ νέου σε έναν μελλοντικό κόσμο, όπου θα εγγυηθούμε ότι θα τρέφουμε τους ανθρώπους με οικολογικά υπεύθυνο τρόπο. Δεν θα ήταν λογικότερος τρόπος να δαπανηθούν τα χρήματα του φορολογουμένου;

Πιστεύω ότι η ΕΕ θα πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο ώστε τα κράτη μέλη να μην μετατοπίζουν τα οικολογικά προβλήματα από ένα μέρος σε άλλο, καθώς αυτό δεν εξυπηρετεί την Ευρώπη και τον κόσμο. Χρειαζόμαστε παντού λύσεις διαφορετικά θα δαπανήσουμε πολλά χρήματα μόνο χωρίς να εξοικονομήσουμε τον πλανήτη μας.